od Czantorii
Ochodzitej
Baraniej
od groni
idzie beskidzka kolęda
po góralsku dzwoni

niebo spadło na ziemię
z wszystkimi gwiazdami
i turla się po zboczach
pomiędzy świerkami

puka w okna domów
zdyszana od biegu
sarny tropem haftują
biały obrus śniegu

by na wielkim stole
po widnokrąg cały
Wiara i Nadzieja
z nami się łamały

opłatkiem wzruszenia
nutkami pogody
gdy zziębnięta kolęda
tupie w nasze schody

od Czantorii
Ochodzitej
Baraniej
od groni
idzie beskidzka kolęda
w nasze serca dzwoni...!

Kolędy, 1994