dziś na pustym miejscu
co przy stole czeka
z bladą twarzą siada
niepokój człowieka

opłatkiem się łamie
życzenia nam składa
przenikliwym wzrokiem
nasze twarze bada

gwiazda zasłonięta
obłokiem milczenia
jakby nie widziała
gdzie przyjazna ziemia

i choć wokół stołu
wszyscy się zbieramy
to drżącym opłatkiem
życzenia składamy

kołowrotkiem godzin
przy stole dziś będą
prząść cieniutką nitkę
Niepokój z Kolędą...

Kolędy, 1994