przy żłobie stanie smutny osioł
i wół co tyrał cały rok
i anioł w białej sukni śniegu
z gwiazdą by płoszyć chłodny mrok

przyjdą do żłobka król i pasterz
ten który dzielił ten co brał
ten co zasłużył na Twój uśmiech
i przez którego drugi łkał...

przyjdzie zobaczyć Ciebie wielu
aby zrozumieć życia cud
aby zobaczyć jak miłością
można roztopić serca lód

i będziesz do nas wracał ciągle
kruchy rzucony w zimny złób
bo nasze wobec Ciebie czyny
są wciąż kolejną z trudnych prób...